خیابان الحوض المرصد
این خیابان که در منطقه السیدة زینب قاهره واقع شده از جمله خیابان هایی است که خوش نام نیست.
گفته می شود که هر کس آب این منطقه را بیاشامد از دردهای عشق و مصائب جدایی معشوق فارغ می گردد و از همین رو فرمانده نیروهای اشغالگر فرانسوی به آنجا لقب “چشمه عشاق” را داده است.
با گذشت زمان و با فرمان خدیو اسماعیل در “چشمه عشاق” بیمارستانی تاسیس شد و همین آغازگر مشکلات این خیابان و مردمانش بود.
فاروق عبدالتواب 64 ساله در این باره می گوید:
- اینجا، با دست به یکی از ساختمان ها اشاره می کند، در زمان اشغال توسط بریتانیایی ها محلی برای معاینه و تمدید اجازه کار فاحشه ها بوده. رئیساشون از ترس اینکه فرار نکنن اونا رو با درشکه می آوردن اینجا. البته بعضیاشونم با هزار دوز و کلک از زیر معاینه در می رفتن و همین باعث شده بود که بیماری های مقاربتی بین زن ها شیوع پیدا کنه. برای همین خدیو اسماعیل دستور داد مرکزی برای درمان بیماری های پوستی و مقاربتی تاسیس بشه.
فاروق ادامه می دهد که :
- از همون زمانا می گفتن که زیر جایی که حوض قرار داشته کلی زیر خاکی هست که اجنه ازش مراقبت می کنن. همینطور که می بینین این خیابون از زمانای قدیم به خاطر فاحشه ها و زیر خاکی معروفه
دلیل نام گذاری این خیابان به “حوض المرصود” به اثری سنگی در ابعاد 2.7 متر طول و 1.38 متر عرض و 1.92 متر ارتفاع، از جنس سنگ گرانیت مشکی که در زمان عثمانی ها در این منطقه پیدا شد، بر می گردد. البته در کتاب وصف المصر از آن به عنوان تابوت فرعون نام برده اند، یعنی این اثر سنگی در حقیقت تابوت یکی از فراعنه ی مصر بوده است.
در همان منبع ذکر شده که پس از کشف این اثر، آن را مقابل مسجد سنجر جاویلی در منطقه السیدة زینب قاهره قرار دادند و مردمان از آن به عنوان آبخوری استفاده می کردند. تمام داستان هایی که درباره ی خواص آب این منطقه و … بر سر زبان ها است از همین جا شروع می شود.
درخصوص مکان فعلی”الحوض المرصود” یا همان “چشمه عشاق” یا “تابوت” اطلاع دقیقی در اینترنت به دست نیاوردم. برخی می گویند که در خلال اشغال مصر توسط انگلیسی ها به موزه لندن منتقل شد و برخی دیگر اذعان می نمایند که در سال 1801، هنگام خروج نیروهای فرانسوی از مصر به همراه حجر رشید و دیگر آثار تاریخی، توسط ایشان دزدیده و در موزه لوور فرانسه نگهداری می گردد.